Analyse van de grootteverdeling van nanodeeltjes en identificatie van nanodeeltjes kan worden verkregen door middel van Dynamic Light Scattering (DLS), soms ook Photon Correlation Spectroscopy genoemd. De techniek maakt gebruik van een laser om de Brownse beweging van deeltjes en met name nanodeeltjes te volgen. De Brownse beweging van deeltjes in de vloeibare fase verloopt willekeurig in alle richtingen en kleinere deeltjes bewegen doorgaans sneller dan grotere deeltjes. De snellere beweging van de kleinere deeltjes is het gevolg van de energieoverdracht van vloeistofmoleculen naar de vaste deeltjes en nanodeeltjes ondervinden een groter effect van deze energieoverdracht dan grotere en zwaardere deeltjes. Het meetbereik van de dynamische lichtverstrooiingstechniek is daarom ook beperkt aan de bovenkant, aangezien grotere deeltjes gewoon te zwaar zijn om een Brownse beweging te vertonen en ook te snel zullen bezinken. De bovengrens van de techniek ligt in het groottebereik van ongeveer 10 micrometer en het zwaartepunt van dynamische lichtverstrooiing ligt duidelijk in het groottebereik van nanodeeltjes. Nanodeeltjes tot 3 nanometer kunnen worden geïdentificeerd en gemeten.
De DLS-deeltjesgrootteanalyse in de vloeibare fase geeft informatie over de hydrodynamische deeltjesgrootte van de nanodeeltjes. Een analyse van de grootteverdeling van de nanodeeltjes die als nanodeeltjes in de lucht terechtkomen, kan worden verkregen met de EN 17199-4 methode met een kleine roterende trommel, waarbij een elektronische impactor en een nanodeeltjesteller worden gebruikt.
Net als elektronenmicroscopie en differentiële centrifugale sedimentatie wordt dynamische lichtverstrooiing beschouwd als een bevestigingstechniek volgens de richtsnoeren van de Europese Commissie voor de identificatie van nanomaterialen, die rechtstreeks bewijs levert voor de aanwezigheid van nanodeeltjes en de grootteverdeling van de nanodeeltjes.
